Viviani was één van de namen die vooraf bij de bookmakers genoemd werden. Toch won de sprinter niet in de verwachte massasprint op de Kanaalkade in Alkmaar. De koers voor de mannen was vanaf het begin namelijk zeer selectief. In de aanlooplus ging het peloton in verschillende waaiers uiteen, waardoor sommige deelnemers zich al voor het opdraaien van de plaatselijke ronden kansloos wisten.
In de eerste groep was Viviani al present, net als andere snelle mannen, waaronder ook de Nederlanders Dylan Groenewegen en Mike Teunissen. Eenmaal weer in Alkmaar terug gekomen voor de ronden door de stad, ontstond een flink uitgedund eerste peloton. De Italianen wisten de groep opnieuw uit te dunnen tot dertien man. Daaruit reden op twee ronden voor het einde het trio Ackermann, Lampaert en Viviani weg. Omdat zij veel ploeggenoten in de groep achtervolgers hadden, kwam de jacht op de koplopers nooit echt op gang en zo mocht het trio de prijzen verdelen.
Winnaar Elia Viviani was een gelukkig mens in Alkmaar. "We hebben vandaag een heel andere tactiek gehanteerd dan we in de aanloop naar dit kampioenschap bedacht hadden. We dachten aan een sprint, maar wisten dat we de koers hard konden maken vandaag. De bochten, de kasseien op de Munnikenweg en de wind zorgden voor een harde wedstrijd. We konden de eerste groep in de finale nog een keer laten breken en zo gingen we uiteindelijk met twee man de sprint in. Dit is één van mijn mooiste overwinningen, heel anders dan mijn andere zeges, die ik meestal behaalde in de massasprint. Het is een geweldig gevoel om zo te winnen. Yves Lampaert maakte het me nog heel moeilijk in de finale, ik moest echt tot het uiterste gaan om de kloof naar hem te dichten. Maar toen me dat lukte, wist ik dat ik het af moest maken."